NCRV Dokument: ?Op de drempel van het grote vergeten?

  • NCRV

    NCRV Dokument ?Op de drempel van het grote vergeten?

    Maandag 27 september en maandag 4 oktober 2004

    Circa 23.00 uur NCRV, Nederland 1

    NCRV Dokument: ?Op de drempel van het grote vergeten? -

    hoe Duitsland worstelt met haar oorlogsverleden

    2 oktober 1944: Als strafmaatregel voor een overval door het verzet voeren de Wehrmacht en de SS een grootschalige razzia uit in Putten. Zeven burgers worden ter plekke doodgeschoten en 661 mannen tussen de 15 en 50 jaar worden afgevoerd naar Kamp Amersfoort en belanden uiteindelijk in Duitse werkkampen. Ruim honderd huizen worden in brand gestoken. Van de afgevoerde mannen komen 552 om door honger, uitputting en mishandeling. De razzia in Putten is een van de meest dramatische voorbeelden van nazi-willekeur en terreur uit de Tweede Wereldoorlog in heel Europa. De oorlogsmisdaad is vergelijkbaar met de gruwelijkheden die zijn begaan in het Bosnische Srebrenica. In Putten heeft het drama diepe sporen achtergelaten in het collectieve geheugen. In Duitsland is de geschiedenis van Putten volstrekt onbekend. De Duitsers gaan er vanuit dat zulke misdaden niet konden voorkomen in broederland Nederland.

    De 25-jarige Beatrice de Graaf uit Putten verloor drie familieleden door de Duitse gruwelijkheden. Tijdens haar studie geschiedenis verdiept ze zich in het ware verhaal van de razzia. Ze ontdekt dat slechts twee van de meer dan duizend soldaten die bij de razzia zijn betrokken hiervoor gestraft zijn na de oorlog. Samen met regisseur Thom Verheul gaat ze op zoek naar de daders van deze oorlogsmisdaad.

    De zoektocht begint in het Rijksarchief in Den Haag. Hier bevinden zich de dossiers van de Wehrmacht-soldaten en SS?ers die betrokken waren bij de razzia in Putten. Met de namen die ze hier vindt gaat Beatrice de Graaf naar de Wehrmacht Auskunft Stelle in Berlijn, waar voor pensioenrechten alle namen van Duitse oorlogsveteranen worden bewaard. Het pensioenfonds en andere instanties weigeren echter elke medewerking. Duidelijk wordt hoe Duitse oorlogsmisdadigers in hun eigen land buiten schot konden blijven. Beatrice de Graaf komt ook in contact met Carola Scheller, oud-geliefde van SS?er Fritz Fullriede. Fullriede was commandant van de Hermann Göring-troepen die de razzia uitvoerden. Scheller herinnert zich Fritz als een held omdat hij het bevel om Putten te vernietigen zou hebben genegeerd. Met een verborgen camera bezoekt Beatrice de Graaf een reünie van oud-soldaten van de Hermann Göring-troepen. De vrolijke ?alte Kameraden? ontkennen elke betrokkenheid van hun divisie bij het wegvoeren van Puttenaren naar Duitsland. Ondanks haar doordringende vragen lijkt haar zoektocht te verzanden in strikte bureaucratische regels en glasharde ontkenning.

    Verheul en De Graaf komen op het spoor van oud SS-er Albert Naumann. Naumann is aan het einde van zijn leven; een schriel, breekbaar mannetje, dat aan het dementeren is. Zijn vrouw wil dat hij zich vóór zijn naderende dood verantwoording aflegt voor zijn oorlogsverleden. Hij heeft echter altijd ontkend betrokken te zijn geweest bij de razzia in Putten.

    De Graaf confronteert hem met belastende verklaringen van een betrokken SS?er. Naumann was een wrede beul die een jongen in elkaar had geslagen en een verzetstrijder had doodgeschoten. Zijn vrouw neemt de rol van ondervrager over en zet hem onder zware druk om de waarheid te vertellen.

    Op 2 oktober a.s. is het precies 60 jaar geleden dat de razzia van Putten plaatsvond. Ter gelegenheid hiervan zendt NCRV Dokument op maandag 27 september en 4 oktober het onthutsende documentaire-tweeluik ?Op de drempel van het grote vergeten? uit.

  • bert (webmaster)

    Goed initiatief van de NCRV.

    In aansluiting op de titel, misschien is het aardig te vermelden dat andere vergelijkbare gebeurtenissen al over de drempel van het grote vergeten zijn getreden.

    In het voormalige Nederlands-Indie werden door de Japanners enkele massamoorden gepleegd die later nauwelijks of nooit bekend werden.

    Over een maand, op 4 oktober, is het ook precies 60 jaar geleden dat de Japanners meer dan 1000 bewoners van het dorpje Empalawas op het eilandje Babar (Zuid-oostelijke Molukken) uitmoordden. Ze weigerden nog langer voedsel te leveren aan de Japanners.

    In Nederland wonen nog enkele getuigen van dit drama.

    Vergelijkbare moorden vonden plaats op het eiland Borneo.

  • F.J.J. de Gooijer

    Geachte Webmaster,

    Inderdaad wordt aan de oorlogsmisdaden, die de Japanners pleegden, in Nederland weinig aandacht geschonken. Voor de meeste Nederlanders lag het ver van hun bed. Alleen aan de atoombommen op Japan wordt hier regelmatig aandacht besteed. De Japanners worden dan afgeschilderd als slachtoffers en niet als daders. Natuurlijk hebben de Japanse burgers weinig schuld, de misdaden vonden plaats buiten Japan.

    Zelf had ik een tante, een oom en vier neefjes, die in een Jappenkamp (op Sumatra - ‘omgeving’ Medan) hebben gezeten. Verder nog een tante in een kamp op Java. Ik heb de brieven van na hun ‘bevrijding’ zuinig bewaard. Ook bezit ik een soort Japanse cheques, die mijn tante heeft gebruikt om mijn oudste neefje Nederlandse woorden te laten schrijven. Dat neefje werd op zijn tiende jaar bij zijn moeder weggehaald en naar een mannenkamp gestuurd.

    De mensen die onder de Japanse terreur hebben geleefd, sterven langzaam uit en met hen de herinnering.

    Frans