De vreselijke gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld in de Tweede Wereldoorlog worden ieder jaar herdacht, nabestaanden treuren misschien wel het hele jaar door…Heel begrijpelijk, maar is het verleden niet iets wat we achter ons moeten laten? Is het niet zo dat we door moeten gaan en vooruit moeten kijken, naar wat de toekomst ons brengt?
Reager…Geef je mening, ik zou er erg meegeholpen zijn!
Bijvoorbaat dank!
Je moet zeker naar de toekomst kijken, maar er zijn gebeurtenissen die zo een grote impact hebben achtergelaten, dat je ze gewoon niet kan en mag vergeten.
Rechts extremisme loopt als een rode draad door de menselijke geschiedenis.
Aangezien mensen de neiging hebben dingen snel te vergeten, zelfs 55 miljoen doden, blijft het van belang, om de mensen met hun neus op de feiten te drukken.
Het is waar, oorlog kent alleen maar verliezers.
Ik denk ook dat je oorlog nooit uit kunt bannen, maar als je mensen niet bewust maakt, dat hadden we nu waarschijnlijk al in wereldoorlog 13 ofzo gezeten.
De mens is natuurlijk heel egoïstisch, niet de moeite willen nemen om je in andere culturen te verdiepen, kies maar de weg van de minste weerstand.
Het aantal doden tijdens WO II is vele malen hoger dan 55 miljoen. In de jaren 30 was Japan al aan het moorden in China en dat heeft geduurd tot augustus 1945. Buiten WO II zijn er vanaf 1914 tot 1939 miljoenen mensen vermoord. Die misdaden die toen gepleegd zijn worden nooit genoemd. Vergeet ook niet de miljoenen die tussen 1945 en 2005 zijn vermoord. Al die slachtoffers hebben nooit een gezicht gekregen. Zolang alleen de halve waardheid wordt vermeld, zal er nooit een echte vrede zijn.
We leven in een huichelachtige wereld, ook hier in Nederland.
Frans
De tweede wereld oorlog wordt ieder jaar herdacht. En dat heeft ook een reden.
We moeten blijven herdenken en tijdens elke herdenking aandacht schenken aan het gene wat zich ook actueel in de wereld afspeeld.
Ik heb monumenten zien staan met de tekst: “We zullen nooit vergeten”. Laten we dat dan ook zo houden. Ik zie bij elke herdenking weer dat er steeds meer jongeren aanwezig zijn. En dat betekend toch ook iets.
En kijken naar de toekomst? Dat kan alleen als je ook naar het verleden kijkt.
Groeten,
Gerard
Beste Geraldine, natuurlijk is het een goede zaak om te blijven herdenken. waakzaam moeten we blijven voor steeds weer opduiken fascisme, natioalistische uitingen, haat tegenover anderdenkenden etc. als wij stoppen met herdenken, en dan niet alleen wat tussen 1939 en 1945 gebeurde maar de hele eerste helft van de 20e eeuw want laten we niet vergeten dat de basis voor de tweede wereldoorlog gelegd is na de eerste. aleen de vorm van gedenken zou naar mijn mening anders moeten. op veel plaatsen in belgie en frankrijk wordt al vele jaren samen met de toenmalige vijand herdacht want naast agressor waren ook veel duitsers slachtoffer.in mij leven het ik diverse mensen gesproken die direct of indirect slachtoffer zijn geweest, zoals een nederlandese man die toevallig een duitse moeder had die zonodig na het bombardement van een onzer kustplaatsen naar duitsland verhuisde alwaar de man die toen nog een kind van 12 jaar was “verplicht vrijwillig”in de hitlerjuggend moest, daarna als hulpje bij de luchtverdediging van hamburg werd ingezet en na de oorlog door de engelsen als 15 jarige zonder een cent op zak en in lompen gehuld naar huiswerd gestuurd terwijl hij geen idee had waar zijn moeder woonde en, of ze nog wel leefde. Of het verhaal van die man die als contractbreker naar neuegamme werd gedeporteerd en waarvan de zoon in z'n naiviteit dacht door dienst te nemen wij de vijand z'n vader wel los te krijgen. resultaat, vader vermoord en zoon voor het leven getekend. Zo kan ik nog wel wat voorbeelden geven waarom we jaarlijks stil moeten staan bij de directe en indircte slachtoffers en we moeten waakzaam worden gehouden tot behoud van een goede toekomst van onze jeugd
Ik heb momenteel geen tijd om over dit onderwerp verder van gedachte te wisselen maar dat komt tzt misschien nog wel.
vriendelijke groet van frabs rolvink.
Beste Frab Rolvink,
Met je bijdrage ben ik het geheel eens. Gelukkig heb ik, als jongetje van 7 t/m 12 jaar in de bezettingsperiode 1940-1945, persoonlijk geen leed ondervonden. Wel heb ik het van zeer nabij gezien. Verder heeft familie van mij de Jappenkampen wel overleefd, maar mijn jongere neven zijn daar wel gebroken uitgekomen. Twee van hen zijn jong gestorven. – Mijn dochter heeft kortgeleden Vietnam bezocht. Daar heeft ze van inwoners gehoord hoe vreselijk het is om tussen twee vijandelijke legers te moeten leven. De USA soldaten kwamen overdag, de Vietcong kwam in de nacht. Zo lang als er oorlogsgeschiedenissen zijn opgetekend, zolang blijkt daaruit, dat een groepje machthebbers misbruikt maakt van de goedgelovigheid van anderen. Er schijnt geen einde aan te komen. Veel lieden schuiven elkaar de Zwarte Piet toe. Gelukkig de inwoners van een land waar onderlinge spanningen niet leiden tot een oorlog of een burgeroorlog. Ongelukkig ben je, als opgroeid binnen een dictatuur, die je geest vergiftigd. De kleur van die dictatuur doet er niet toe!
Met vriendelijke groeten,
Frans
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's