Recent een brief gekregen over een groep vrienden die gezamenlijk op Helgoland en in Blankenese (Hamburg) hebben gewerkt. De brief is aan mijn vader gestuurd. Mijn vader is Petrus (Piet) Kwanten. Van 1942 - 1945 hebben zij in Duitsland gewerkt.
Het team: Leen de Bel(Rotterdam, heeft het niet overleefd), Kees Lakeveld, oude van Zon, Schouten, v.d. Wal (Fries), den Uil en P.v. Meeteren (Giesendam). Is er iemand die deze namen iets zeggen? Ik zou graag hier meer van willen horen. verder heeft het NIOD in Amsterdam documentatie over Helgoland in de wo2. Heb alleen nog geen tijd gehad om naar Amsterdam te gaan.
Peter Kwanten, Alphen aan den Rijn
Dear Peter,
-
I am very interested in your father's story, and would be most grateful if you would contact me (either in English or German, if you can - otherwise I'll try and decipher the Dutch Version)).
My email address is; afrberlin@t-online.de
I am from Helgoland and am doing voluntary work for the Museum.
Have been collecting stories of former prisoners , forced labourers on Helgoland.
I look Forward to Hearing from you.
Yours sincerely,
Astrid Friederichs
Beste Arend Jans,
ik herken veel van het verhaal van uw vader. Ik heb het vermoeden dat uw vader mijn vader heeft gekend. Ook hij zat op Helgoland en trok door Duitsland nadat hij naar het vasteland is getransporteerd. Samen met enekele anderen is hij ontsnapt en heeft meerdere malen de dood in de ogen gekeken omdat de duitsers hem wilden executeren. Hij is via kamp Amersfoort naar Helgoland gebracht.
Zijn ervaringen hebben een grote rol gespeeld in mijn opvoeding.
Ik zou graag contact hebben met u.over een en ander. Wellicht heeft uw vader met mijn vader opgetrokken. Het verhaal van de feldwebeel komt mij nl bekend voor.
Ik hoop van u te horen.
Lys Bouma
Ik snap niets van deze applicatie en vindt hem erg verwarrend.
Ik schrijf een heel verhaal en vervolgens vraag jij om de naam van mijn vader????
Graag kom ik in contact over Helgoland en ben erg nieuwsgierig naar dat we je hebt verzameld. De informatie is namelijk erg schaars.
Op www.vimeo.com/49407361 kun je de eerste film zien welke ik heb gemaakt. Ben nu bezig om een uitgebreidere film te maken maar het vinden van materiaal is erg lastig.
ik hoop dat we elkaar kunnen helpen.
mvg
Peter Kwanten
Hallo allen, ook in onze familie werd het stil gehouden. Oorlog werd nooit besproken.. Dat de oorlog bij ons in dorp doorgaat. Dat staat vast. Anno 2019 nog .. Alleen om de naam. Oorlog in onstwedde las ik dat naam genoot was vermoord door een agent destijds. En me eigen levensverhaal begint inmiddels heftige vormen aan te nemen. Hoe dat het deze dato nog leeft.. Dan vooral het extreem rechts dan hier regio.
Ik kan er slechts kort wat over vertellen want mijn vader sprak niet of amper over Helgoland. Pas aan het eind van zijn leven kwam er wat informatie naar buiten.Mochten jullie toch wat over zijn ervaringen willen weten, lees dan verder, maar de inhoud is bizar. De naam van mijn vader was (mijn vader overleed in 2001) Henk Kamphuis en hij werd in 1944 in Rijssen opgepakt door de Duitsers omdat men op zoek was naar zijn broer Herman die gevlucht was. Herman had geweigerd te werken voor de Duitsers, was opgepakt, maar wist ook weer te vluchten. Herman werd verborgen bij de buren op de boerderij, waarop men uit woede en willekeur mijn vader als oudste broer oppaket en hij afgevoerd werd. Ook mijn vader maakte de tocht via Amersfoort naar Helgoland. De spaarzame dingen die hij vertelde bevatten gruwelijkheden over de oorlog. Zo was er een tweetal dat het plan had gevat te vluchten van het eiland, gesnapt werden in zee en op de centrale plaats midden in het kamp door de knieën werden geschoten opdat ze niet weer zouden kunnen vluchten. Niemand mocht hen vervolgens verzorgen, het gekerm van de gevangenen op de binnenplaats ging die nacht alle gevangenen dor merg en been. Maar er was ook een enorme willekeur die de Duitsers in hun strafmaatregelen doorvoerden. Zo was er op enig moment een appèl waarbij elke tiende man uit de rij naar voren werd gehaald en geëxecuteerd.
Toch waren er ook kampbewakers die moeite hadden met hun rol en gevangenen, met gevaar voor eigen leven, soms wat brood toestopten. Mijn vader was Sanitäter in het kamp, hetgeen inhield dat hij lijken van het strand (die aanspoelden vanwege gevechten op zee) moest ruimen. Wat ik me herinner is dat hij vertelde zich in die tijd vtelkens weer verbaasd te hebben over het feit dat die slachtoffers vaak naakt aanspoelden. Hoe dat toch kon?
Mijn vader is bij mijn weten uiteindelijk bevrijd door de Russen en is na vele omzwervingen weer terug weten te keren in Rijssen. Daar hebben ze hem aangepast voedsel moeten geven (met name pap), omdat zijn maag geen vast eten kon verdragen. (dit weet ik van mijn moeder die toen al verkering met hem had). Ik herinner mij uit mijn eigen jeugd slechts dat ik mij zeer interesseerde voor de 2e wereld oorlog en wat er gebeurd was in de concentratiekampen. Het was echter uit den boze een programma alsbijvoorbeeld “De Holocaust” te kijken, want bij het zien van maar een fragment van de beelden was mijn vader weken van slag. Tevens herinner ik me de extreme angst voor herdershonden en een moment waarbij ik in het schemer door onze schuur liep, mijn vader mij in eerste instantie niet zag en bij het zien van een gedaante ineen dook en riep “nicht schiessen, nicht schiessen”. Kennelijk triggerde ik situaties die zich voor hebben gedaan en herinneringen opriepen.
Hoe dan ook, Helgoland en mijn vaders tijd in het concentratiekamp zijn mij immer blijven boeien. Zo ook mijn vader die zijn plan om er ooit eens terug te keren naar Helgoland, nooit heeft waargemaakt. Was het toch te zwaar voor hem? Ik vermoed het. Hoe dan ook: In deze dagen van kerst moest ik ineens denken aan mijn vader en zijn tijd op Helgoland en hoop ik iets toe te voegen aan de vele meldingen op dit forum, allen met dezelfde behoefte als ik: meer weten over die tijd. Ik hoop daar een kleine bijdrage in te hebben gehad.
Met vriendelijke groet,
Fons Kamphuis
Tubbergen
Kom graag met u in contact.
Hallo allen, ook in onze familie werd het stil gehouden. Oorlog werd nooit besproken.. Dat de oorlog bij ons in dorp doorgaat. Dat staat vast. Anno 2019 nog .. Alleen om de naam. Oorlog in onstwedde las ik dat naam genoot was vermoord door een agent destijds. En me eigen levensverhaal begint inmiddels heftige vormen aan te nemen. Hoe dat het deze dato nog leeft.. Dan vooral het extreem rechts dan hier regio.
Ik kan er slechts kort wat over vertellen want mijn vader sprak niet of amper over Helgoland. Pas aan het eind van zijn leven kwam er wat informatie naar buiten.Mochten jullie toch wat over zijn ervaringen willen weten, lees dan verder, maar de inhoud is bizar. De naam van mijn vader was (mijn vader overleed in 2001) Henk Kamphuis en hij werd in 1944 in Rijssen opgepakt door de Duitsers omdat men op zoek was naar zijn broer Herman die gevlucht was. Herman had geweigerd te werken voor de Duitsers, was opgepakt, maar wist ook weer te vluchten. Herman werd verborgen bij de buren op de boerderij, waarop men uit woede en willekeur mijn vader als oudste broer oppaket en hij afgevoerd werd. Ook mijn vader maakte de tocht via Amersfoort naar Helgoland. De spaarzame dingen die hij vertelde bevatten gruwelijkheden over de oorlog. Zo was er een tweetal dat het plan had gevat te vluchten van het eiland, gesnapt werden in zee en op de centrale plaats midden in het kamp door de knieën werden geschoten opdat ze niet weer zouden kunnen vluchten. Niemand mocht hen vervolgens verzorgen, het gekerm van de gevangenen op de binnenplaats ging die nacht alle gevangenen dor merg en been. Maar er was ook een enorme willekeur die de Duitsers in hun strafmaatregelen doorvoerden. Zo was er op enig moment een appèl waarbij elke tiende man uit de rij naar voren werd gehaald en geëxecuteerd.
Toch waren er ook kampbewakers die moeite hadden met hun rol en gevangenen, met gevaar voor eigen leven, soms wat brood toestopten. Mijn vader was Sanitäter in het kamp, hetgeen inhield dat hij lijken van het strand (die aanspoelden vanwege gevechten op zee) moest ruimen. Wat ik me herinner is dat hij vertelde zich in die tijd vtelkens weer verbaasd te hebben over het feit dat die slachtoffers vaak naakt aanspoelden. Hoe dat toch kon?
Mijn vader is bij mijn weten uiteindelijk bevrijd door de Russen en is na vele omzwervingen weer terug weten te keren in Rijssen. Daar hebben ze hem aangepast voedsel moeten geven (met name pap), omdat zijn maag geen vast eten kon verdragen. (dit weet ik van mijn moeder die toen al verkering met hem had). Ik herinner mij uit mijn eigen jeugd slechts dat ik mij zeer interesseerde voor de 2e wereld oorlog en wat er gebeurd was in de concentratiekampen. Het was echter uit den boze een programma alsbijvoorbeeld “De Holocaust” te kijken, want bij het zien van maar een fragment van de beelden was mijn vader weken van slag. Tevens herinner ik me de extreme angst voor herdershonden en een moment waarbij ik in het schemer door onze schuur liep, mijn vader mij in eerste instantie niet zag en bij het zien van een gedaante ineen dook en riep “nicht schiessen, nicht schiessen”. Kennelijk triggerde ik situaties die zich voor hebben gedaan en herinneringen opriepen.
Hoe dan ook, Helgoland en mijn vaders tijd in het concentratiekamp zijn mij immer blijven boeien. Zo ook mijn vader die zijn plan om er ooit eens terug te keren naar Helgoland, nooit heeft waargemaakt. Was het toch te zwaar voor hem? Ik vermoed het. Hoe dan ook: In deze dagen van kerst moest ik ineens denken aan mijn vader en zijn tijd op Helgoland en hoop ik iets toe te voegen aan de vele meldingen op dit forum, allen met dezelfde behoefte als ik: meer weten over die tijd. Ik hoop daar een kleine bijdrage in te hebben gehad.
Met vriendelijke groet,
Fons Kamphuis
Tubbergen
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's